مربی قرآن

در پایگاه قرآنی عترت صامت یک معلم قرآن در مدرسه را با یک مربی قرآن در خارج از مدرسه نموده‌ایم.

بسیاری از ما تا موقعی که دیپلم گرفتیم (۱۲ سال) مثل بسیاری از هم کلاسی‌ها و هم مدرسه‌ای‌های خود و علی رغم بالا بودن معدل، حتی قادر به خواندن از روی قرآن نبودیم. اما کافی است در یک مجموعه قرآنی به حفظ و قرائت قرآن مشغول شویم. خواهیم دید که در مدت کوتاهی کل قرآن یا بخش مهمی از آن را حفظ نموده‌ایم و با ترجمه و تفسیر آن تا حد بسیار زیادی آشنا شده‌ایم و در قرائت قرآن نیز به مراحل بسیار خوبی (تجوید تکمیلی و صوت و لحن) رسیده‌ایم.

به عبارت بهتر تفاوت تدریس معلم قرآن در آموزش و پرورش با مربی قرآن در مساجد و نهاد‌های قرآنی زمین تا آسمان است!

آنوقت حقوق یک معلم قرآن کریم در آموزش و پرورش با یک مربی و فعال قرآنی در خارج از مدرسه را مقایسه نمایید.

هر چند که زحمات معلمان قرآن قابل تقدیر است و نقدی هم به حقوق آنان نداریم اما نباید اجحافی که در حق یک مربی قرآن صورت می‌پذیرد را نادیده گرفت. آن هم مربیانی که غالباً از حافظان و مأنوسان قرآن کریم هستند و متواضعانه و خالصانه و بدون هیچ چشم داشتی فی سبیل الله رایگان و یا با اندک حقوقی که کارفرمایان فرهنگی به آنان می‌دهند تعداد زیادی متخصص قرآنی را در بازه زمانی بسیار کم به جامعه تقدیم می‌نمایند.

بعضاً دیده شده برخی از معلمان آموزش پرورش و حتی اساتید دانشگاه‌ها(بخصوص رشته‌های غیر دینی) پایبندی خاصی به موازین شرعی و اخلاقی ندارند ولی اکثر مربیان قرآن کریم ذوب در قرآن و عترتند و تمام هم و غمشان انس با ثقلین شریفین و تبلیغ و ترویج آموزه‌های دینی است.

نکته دیگری که قابل ذکر است مسأله محتوای درسی است که در آموزش و پرورش با آموزه‌های اسلامی گزینشی برخورد می‌شود و بسیاری از مفاهیم حذف می‌گردند ولی در خارج از مدرسه مربیان قرآن با روشی تخصصی و منطقی کلیه مباحث و علوم قرآنی را در اختیار دانش‌آموز قرار می‌دهند و بیش از پرداختن به موضوعات قرآنی، شیوه استخراج مفاهیم و آموزه‌های قرآنی و شیوه تحصیل علوم قرآنی همچون حفظ، قرائت و مفاهیم را آموزش می‌دهند.

لذا جا دارد تا از شیوه آموزشی مربیان قرآن کریم در آموزش و پرورش و آموزش عالی بهره‌ها برد و این محقق نخواهد شد مگر اینکه مساجد ما قرآن محور، تعلیم و تربیت ما خانواده محور و مدارس ما مسجد محور گردد.